സുപ്രസിദ്ധ ബംഗ്ലൂരിലെ, കുപ്രസിദ്ധ ഹോസ്റ്റല്‍, എം എസ് രാമയ്യ കോളേജ് ഹോസ്റ്റല്‍. മലയാളി റാഗിംഗ് ഫെയിമസ് ആയതിനാല്‍ ആ ഹോസ്റ്റല്‍ വാസം വേണ്ട എന്ന് തീരുമാനിച്ചത് അച്ഛന്‍ ആണ്..
പകരം താമസം ഒരു കിലോമീറ്റര്‍ മാറിയുള്ള, മലയാളിയായ റഫീക്ക് ഭായ് നടത്തുന്ന ഹോസ്റ്റലില്‍. എനിക്കും സന്തോഷമായി. റാഗിങ്ങില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ.
പക്ഷെ ആ സന്തോഷം അധികനാള്‍ നിലനിന്നില്ല. നാലാം നാള്‍ ആരോ ഒറ്റിക്കൊടുത്തു. എന്നെ പൊക്കി. സൂപ്പര്‍ സീനിയര്‍ ദീപേഷ് ഒരു ബൈക്കില്‍ കയറ്റി, വണ്ടി വിട്ടു. ഏതോ ഒരു ക്രോസ്സ് റോഡില്‍ കയറിയതും പുള്ളി വണ്ടി നിര്‍ത്തി, എന്നോട് ഇറങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞു.
"ഹും... ഞങ്ങളെയൊക്കെ പറ്റിച്ച് ഒളിച്ചു താമസിക്കാം എന്ന് കരുതിയോ .. ഊരെടാ ഷര്‍ട്ട്‌"
'ങ്ങേ... ഇവിടെ വെച്ചോ?' എന്ന് ചോദിച്ചത് ഓര്‍മയുണ്ട്. ഇടിയുടെ വേദനയില്‍ ഞൊടിയിടയില്‍ ഷര്‍ട്ട്‌ ഊരി, വീണ്ടും ബൈക്കില്‍ കയറി. ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റു കൂടി കഴിഞ്ഞതും വീണ്ടും ശകടം നിന്നു. ഇറങ്ങാന്‍ പറയുന്നതിന് മുന്‍പുതന്നെ നോം ഇറങ്ങി.
"ജീന്‍സ് ഊരെടാ ... "
ഞാന്‍ ചുറ്റിനും നോക്കി. വിജനമായ പ്രദേശം, ആരും ഇല്ല. മനസ്സില്‍ രണ്ടേ രണ്ടു ചോദ്യം. ഓടണോ അതോ ഊരണോ. പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. ജീന്‍സ് അങ്ങട് ഊരി. വീണ്ടും ബൈക്കില്‍ കയറി. കുറച്ചു കൂടി ദൂരം പോയതിനു ശേഷം പുള്ളി വീണ്ടും ബൈക്ക് നിര്‍ത്തി. ഞാന്‍ വീണ്ടും ഇറങ്ങി.
"ദാ .. ആ വളവു കഴിഞ്ഞാല്‍ നാലാമത്തെ വീടാണ്. നീ നടന്നു വന്നാ മതി." എന്നും പറഞ്ഞ് പുള്ളി ബൈക്ക് വിട്ടു. ഞാനും അണ്ടര്‍വെയറും വിജനമായ റോഡും മാത്രം. വണ്ടീടെ അതേ സ്പീഡില്‍ പുറകെ വെച്ചു പിടിച്ചു. ഒരു അഞ്ചു മീറ്ററിന്‍റെ വ്യത്യാസം, അത്രേയുള്ളൂ.
വളവു തിരിഞ്ഞതെ ഞാന്‍ സഡന്‍ ബ്രേക്ക് ഇട്ടു. എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അന്തം വിട്ടുനിന്നു. നിറയെ കടകളും ആള്‍ക്കാരും ഉള്ളൊരു തെരുവ് ആയിരുന്നു അത്. ഏകദേശം ഒരു നൂറു മീറ്റര്‍ ദൂരെയാണ് ഈ പറഞ്ഞ നാലാമത്തെ വീട്. ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, കണ്ണടച്ച് ഒറ്റയോട്ടം, പിന്നെ ആ വീടിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ എത്തിയിട്ടാണ് കണ്ണ്‍ തുറന്നത്.
വാതില്‍ തള്ളിത്തുറന്നു അകത്തു കയറി. അകത്തെ സീന്‍ കണ്ട് ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ വിജ്രുംബ്രിതാനായി. ദേ നിക്കണ് എന്നെ പോലെയുള്ള വേറെ ഒരു പത്തെണ്ണം. വിവിധ ബ്രാണ്ടിലുള്ള വിവിധ നിറത്തിലുള്ള അണ്ടര്‍വെയറിന്‍റെ പരസ്യം പോലെ. ഹോ .. ഇവന്‍മാരും എന്നെ പോലെ തന്നെ വഴിനീളെ തുണിയുരിഞ്ഞു വന്നതായിരിക്കുമല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് അറിയാതെ ചിരി പൊട്ടി. അതുകണ്ടതെ സീനിയെര്‍സിന് കുരു പൊട്ടി. എന്‍റെ ചെകിടും പൊട്ടി.
എന്നോട് ഒരു മൂലയില്‍ മാറിനിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴും ഞാന്‍ കണ്ണിലൂടെ പറക്കുന്ന പൊന്നീച്ചകളുടെ എണ്ണം എടുക്കണോ അതോ അടിയുടെ കാരണം ചോദിക്കണോ എന്നറിയാതെ കിംകര്‍ത്തവ്യവിമൂഡനായി നിന്നു.
________________________________________
ബാക്കി പീഡനങ്ങള്‍ ഉടനെ സംപ്രേഷണം ചെയ്യുന്നതാണ് ... :-p :-D
പകരം താമസം ഒരു കിലോമീറ്റര്‍ മാറിയുള്ള, മലയാളിയായ റഫീക്ക് ഭായ് നടത്തുന്ന ഹോസ്റ്റലില്‍. എനിക്കും സന്തോഷമായി. റാഗിങ്ങില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ.
പക്ഷെ ആ സന്തോഷം അധികനാള്‍ നിലനിന്നില്ല. നാലാം നാള്‍ ആരോ ഒറ്റിക്കൊടുത്തു. എന്നെ പൊക്കി. സൂപ്പര്‍ സീനിയര്‍ ദീപേഷ് ഒരു ബൈക്കില്‍ കയറ്റി, വണ്ടി വിട്ടു. ഏതോ ഒരു ക്രോസ്സ് റോഡില്‍ കയറിയതും പുള്ളി വണ്ടി നിര്‍ത്തി, എന്നോട് ഇറങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞു.
"ഹും... ഞങ്ങളെയൊക്കെ പറ്റിച്ച് ഒളിച്ചു താമസിക്കാം എന്ന് കരുതിയോ .. ഊരെടാ ഷര്‍ട്ട്‌"
'ങ്ങേ... ഇവിടെ വെച്ചോ?' എന്ന് ചോദിച്ചത് ഓര്‍മയുണ്ട്. ഇടിയുടെ വേദനയില്‍ ഞൊടിയിടയില്‍ ഷര്‍ട്ട്‌ ഊരി, വീണ്ടും ബൈക്കില്‍ കയറി. ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റു കൂടി കഴിഞ്ഞതും വീണ്ടും ശകടം നിന്നു. ഇറങ്ങാന്‍ പറയുന്നതിന് മുന്‍പുതന്നെ നോം ഇറങ്ങി.
"ജീന്‍സ് ഊരെടാ ... "
ഞാന്‍ ചുറ്റിനും നോക്കി. വിജനമായ പ്രദേശം, ആരും ഇല്ല. മനസ്സില്‍ രണ്ടേ രണ്ടു ചോദ്യം. ഓടണോ അതോ ഊരണോ. പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. ജീന്‍സ് അങ്ങട് ഊരി. വീണ്ടും ബൈക്കില്‍ കയറി. കുറച്ചു കൂടി ദൂരം പോയതിനു ശേഷം പുള്ളി വീണ്ടും ബൈക്ക് നിര്‍ത്തി. ഞാന്‍ വീണ്ടും ഇറങ്ങി.
"ദാ .. ആ വളവു കഴിഞ്ഞാല്‍ നാലാമത്തെ വീടാണ്. നീ നടന്നു വന്നാ മതി." എന്നും പറഞ്ഞ് പുള്ളി ബൈക്ക് വിട്ടു. ഞാനും അണ്ടര്‍വെയറും വിജനമായ റോഡും മാത്രം. വണ്ടീടെ അതേ സ്പീഡില്‍ പുറകെ വെച്ചു പിടിച്ചു. ഒരു അഞ്ചു മീറ്ററിന്‍റെ വ്യത്യാസം, അത്രേയുള്ളൂ.
വളവു തിരിഞ്ഞതെ ഞാന്‍ സഡന്‍ ബ്രേക്ക് ഇട്ടു. എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അന്തം വിട്ടുനിന്നു. നിറയെ കടകളും ആള്‍ക്കാരും ഉള്ളൊരു തെരുവ് ആയിരുന്നു അത്. ഏകദേശം ഒരു നൂറു മീറ്റര്‍ ദൂരെയാണ് ഈ പറഞ്ഞ നാലാമത്തെ വീട്. ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, കണ്ണടച്ച് ഒറ്റയോട്ടം, പിന്നെ ആ വീടിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ എത്തിയിട്ടാണ് കണ്ണ്‍ തുറന്നത്.
വാതില്‍ തള്ളിത്തുറന്നു അകത്തു കയറി. അകത്തെ സീന്‍ കണ്ട് ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ വിജ്രുംബ്രിതാനായി. ദേ നിക്കണ് എന്നെ പോലെയുള്ള വേറെ ഒരു പത്തെണ്ണം. വിവിധ ബ്രാണ്ടിലുള്ള വിവിധ നിറത്തിലുള്ള അണ്ടര്‍വെയറിന്‍റെ പരസ്യം പോലെ. ഹോ .. ഇവന്‍മാരും എന്നെ പോലെ തന്നെ വഴിനീളെ തുണിയുരിഞ്ഞു വന്നതായിരിക്കുമല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് അറിയാതെ ചിരി പൊട്ടി. അതുകണ്ടതെ സീനിയെര്‍സിന് കുരു പൊട്ടി. എന്‍റെ ചെകിടും പൊട്ടി.
എന്നോട് ഒരു മൂലയില്‍ മാറിനിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴും ഞാന്‍ കണ്ണിലൂടെ പറക്കുന്ന പൊന്നീച്ചകളുടെ എണ്ണം എടുക്കണോ അതോ അടിയുടെ കാരണം ചോദിക്കണോ എന്നറിയാതെ കിംകര്‍ത്തവ്യവിമൂഡനായി നിന്നു.
________________________________________
ബാക്കി പീഡനങ്ങള്‍ ഉടനെ സംപ്രേഷണം ചെയ്യുന്നതാണ് ... :-p :-D
No comments:
Post a Comment