അബ്ബാസ്‌ ഭായുടെ നേഴ്സ് പോസ്റ്റിനു താഴെ ഇട്ട കമന്റ്, ഒന്ന് കൂടി വിപുലീകരിച്ച് എഴുതുന്നു ..
______________________________
എന്‍റെ ഓര്‍മ്മവെച്ച നാള്‍ മുതല്‍ ഞാന്‍ മണത്തറിഞ്ഞ ഗന്ധം മണ്ണിന്‍റെയും മാമ്പഴങ്ങളുടെയും ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് മരുന്നുകളുടെതായിരുന്നു, കാരണം എന്‍റെ അമ്മ ഒരു നേഴ്സ് ആയിരുന്നു. സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ ഞാനും അനിയനും നേരെ ഓടി ചെല്ലുന്നത് വീട്ടിലേക്ക് ആയിരുന്നില്ല, ഗവണ്മെന്റ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ആയിരുന്നു. അമ്മ തിരക്കിലാണെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കു, വേറെ ഏതെങ്കിലും ഒരു സിസ്റ്റര്‍ ആന്‍റി ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട ബ്രെഡും പാലും കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും, വീട്ടില്‍ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്നതോന്നുമല്ല, രോഗികള്‍ക്ക് കൊടുക്കുന്ന അതേ സാധനം.
പാലില്‍ മുക്കുമ്പോള്‍ അലിഞ്ഞു പോകുന്ന അമൃതം പോലെയായിരുന്നു ആ ബ്രെഡ്‌. ഞങ്ങള്‍ ലൈഫില്‍ കഴിച്ച ഏറ്റവും ബെസ്റ്റ് ബ്രെഡ്‌.
അതുപോലെ തന്നെ അമ്മയുടെ പ്രധാന ജോലി പ്രസവ വാര്‍ഡില്‍ ആയതുകൊണ്ടായിരിക്കാം, മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ലഡുവും സ്വീറ്റ്സും കിട്ടുമായിരുന്നു. ആശുപത്രി നിയമം അനുസരിച്ച് നേഴ്സ്മാര്‍ ഇതൊന്നും വാങ്ങാന്‍ പാടില്ല, അതുകൊണ്ടുതന്നെ അതൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളുടെ അവകാശമായിരുന്നു.
പിന്നീട് അമ്മ നഴ്സിംഗ് ട്യൂടര്‍ ആയി, അതിനു ശേഷം പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ ആയി റിട്ടയര്‍ ചെയ്തു. റിട്ടയര്‍ ചെയ്യുന്നതിനു കുറച്ചു വര്‍ഷം മുന്‍പു വരെ കോഴിക്കോട് ബീച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള ഗവര്‍ന്മെന്റ് നഴ്സിംഗ് സ്കൂളില്‍ ആയിരുന്നു ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. അമ്മയുടെ സെന്റ്‌ ഓഫ് ദിനം ഞാനിപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു, ഏകദേശം അഞ്ഞൂറോളം കുട്ടികള്‍ നിറകണ്ണുകളോടെ അമ്മയെ യാത്രയയ്ക്കുമ്പോള്‍ എന്നില്‍ അന്ന് ഉണര്‍ന്നു വന്ന അഭിമാനബോധം ജീവിതത്തില്‍ പല നേട്ടങ്ങളും ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് നേടിയപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടില്ല.
അന്ന് ആ പരിപാടിയില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ വന്ന സൌദിയില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഒരു പൂര്‍വ വിദ്യാര്‍ഥിനി പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ഇപ്പോഴും എന്‍റെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങുന്നു, " മാഡം പഠിപ്പിച്ചു തന്ന ഏറ്റവും വലിയ പാഠമാണ്, ആതുരസേവനത്തിനു വേണ്ടി ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ നമ്മുടെ രക്തബന്ധങ്ങളെ മറക്കേണ്ടി വരും, കാരണം മറ്റുള്ളവരെ സ്വന്തമായി കരുതാന്‍
അതൊരു വിലങ്ങുതടി ആകരുത്."
പറയാനാണെങ്കില്‍ ഇനിയുമുണ്ട് ഒരു പാട് .. ഒന്നാം ക്ലാസ് മുതല്‍ എട്ടാം ക്ലാസ് വരെയുള്ള ഓരോ ദിവസത്തെയും അനുഭവങ്ങള്‍, ജനനത്തിന്‍റെയും മരണത്തിന്‍റെയും നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍, സാഹോദര്യത്തിന്‍റെയും സഹനത്തിന്‍റെയും നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍.
ഒരിക്കല്‍ ഞാനും എഴുതാം, ഈ വെളുത്ത മേലങ്കി അണിഞ്ഞ ഭൂമിയിലെ മാലാഖമാരെ കുറിച്ച്, എന്‍റെ അമ്മയെ കുറിച്ചും മറ്റു സിസ്റ്റര്‍ ആന്‍റിമാരെ കുറിച്ചും .. നന്ദി അബ്ബാ ഈ പോസ്റ്റിനു
______________________________
എന്‍റെ ഓര്‍മ്മവെച്ച നാള്‍ മുതല്‍ ഞാന്‍ മണത്തറിഞ്ഞ ഗന്ധം മണ്ണിന്‍റെയും മാമ്പഴങ്ങളുടെയും ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് മരുന്നുകളുടെതായിരുന്നു, കാരണം എന്‍റെ അമ്മ ഒരു നേഴ്സ് ആയിരുന്നു. സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ ഞാനും അനിയനും നേരെ ഓടി ചെല്ലുന്നത് വീട്ടിലേക്ക് ആയിരുന്നില്ല, ഗവണ്മെന്റ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ആയിരുന്നു. അമ്മ തിരക്കിലാണെങ്കിലും ഞങ്ങള്‍ അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കു, വേറെ ഏതെങ്കിലും ഒരു സിസ്റ്റര്‍ ആന്‍റി ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട ബ്രെഡും പാലും കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും, വീട്ടില്‍ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്നതോന്നുമല്ല, രോഗികള്‍ക്ക് കൊടുക്കുന്ന അതേ സാധനം.
പാലില്‍ മുക്കുമ്പോള്‍ അലിഞ്ഞു പോകുന്ന അമൃതം പോലെയായിരുന്നു ആ ബ്രെഡ്‌. ഞങ്ങള്‍ ലൈഫില്‍ കഴിച്ച ഏറ്റവും ബെസ്റ്റ് ബ്രെഡ്‌.
അതുപോലെ തന്നെ അമ്മയുടെ പ്രധാന ജോലി പ്രസവ വാര്‍ഡില്‍ ആയതുകൊണ്ടായിരിക്കാം, മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ലഡുവും സ്വീറ്റ്സും കിട്ടുമായിരുന്നു. ആശുപത്രി നിയമം അനുസരിച്ച് നേഴ്സ്മാര്‍ ഇതൊന്നും വാങ്ങാന്‍ പാടില്ല, അതുകൊണ്ടുതന്നെ അതൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളുടെ അവകാശമായിരുന്നു.
പിന്നീട് അമ്മ നഴ്സിംഗ് ട്യൂടര്‍ ആയി, അതിനു ശേഷം പ്രിന്‍സിപ്പല്‍ ആയി റിട്ടയര്‍ ചെയ്തു. റിട്ടയര്‍ ചെയ്യുന്നതിനു കുറച്ചു വര്‍ഷം മുന്‍പു വരെ കോഴിക്കോട് ബീച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള ഗവര്‍ന്മെന്റ് നഴ്സിംഗ് സ്കൂളില്‍ ആയിരുന്നു ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. അമ്മയുടെ സെന്റ്‌ ഓഫ് ദിനം ഞാനിപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു, ഏകദേശം അഞ്ഞൂറോളം കുട്ടികള്‍ നിറകണ്ണുകളോടെ അമ്മയെ യാത്രയയ്ക്കുമ്പോള്‍ എന്നില്‍ അന്ന് ഉണര്‍ന്നു വന്ന അഭിമാനബോധം ജീവിതത്തില്‍ പല നേട്ടങ്ങളും ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് നേടിയപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടില്ല.
അന്ന് ആ പരിപാടിയില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ വന്ന സൌദിയില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഒരു പൂര്‍വ വിദ്യാര്‍ഥിനി പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ ഇപ്പോഴും എന്‍റെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങുന്നു, " മാഡം പഠിപ്പിച്ചു തന്ന ഏറ്റവും വലിയ പാഠമാണ്, ആതുരസേവനത്തിനു വേണ്ടി ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ നമ്മുടെ രക്തബന്ധങ്ങളെ മറക്കേണ്ടി വരും, കാരണം മറ്റുള്ളവരെ സ്വന്തമായി കരുതാന്‍
അതൊരു വിലങ്ങുതടി ആകരുത്."
പറയാനാണെങ്കില്‍ ഇനിയുമുണ്ട് ഒരു പാട് .. ഒന്നാം ക്ലാസ് മുതല്‍ എട്ടാം ക്ലാസ് വരെയുള്ള ഓരോ ദിവസത്തെയും അനുഭവങ്ങള്‍, ജനനത്തിന്‍റെയും മരണത്തിന്‍റെയും നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍, സാഹോദര്യത്തിന്‍റെയും സഹനത്തിന്‍റെയും നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍.
ഒരിക്കല്‍ ഞാനും എഴുതാം, ഈ വെളുത്ത മേലങ്കി അണിഞ്ഞ ഭൂമിയിലെ മാലാഖമാരെ കുറിച്ച്, എന്‍റെ അമ്മയെ കുറിച്ചും മറ്റു സിസ്റ്റര്‍ ആന്‍റിമാരെ കുറിച്ചും .. നന്ദി അബ്ബാ ഈ പോസ്റ്റിനു
No comments:
Post a Comment